GÜL/KIZ
Gül toplarken bir kız gördüm
Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Gül sepeti, gül kolunda Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Gül ü okşar gülün yeli Gül gül olmuş gülün eli Gülden nâzik ince beli Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Yanak mı gül, gül mü yanak? Gül kokuyor bütün konak Ak gerdanı, ak gülden ak Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Gül yazmalı ah güzel kız! Seni görsem yine bu güz Gülden güzel pürüzsüz yüz Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Caddesi gül sokağı gül Dayanamaz güle bülbül Gül dudaklım bir güzel gül Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. ’Gül alırlar gül satarlar Gülden terâzi tutarlar...’ Güzellere gül atarlar Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Kalemle çizilmiş ezel Yaratılmış hem de özel İkisi de ayrı güzel Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Tâ doğuştan nâzenindi Gül/kız, gül ile bezendi Bu yarışı o kazandı Kız diyor ki, ben güzelim. Gül diyor ki, ben güzelim. Dersen bu yer neresidir Göller, güller bölgesidir Gül, o şehrin simgesidir Gül diyor ki, ben güzelim... Ispartalı: Ben güzelim... Hanifi KARA (*) Bu şiir Isparta Göller Bölgesi Şâir ve Yazarlar Derneği’nce özel jüri ödülüne lâyık görülmüştür. |