-A. Kocaman’ın şiirine nazîre-

Kış uykusu sonu tekrar yuvaya
Kurtlar, kuşlar döndü; Döndü dönmedi.
Dünyanın uydusu aydan geriye
Kozmonotlar döndü; Döndü dönmedi.

Ben Döndü dedikçe, Döndü nazlandı
Hayatı dikensiz toz pembe sandı
Fazla onurluydu belki utandı
Mevlevîler döndü; Döndü dönmedi.

Yükseklerden uçtu fazla övündü
Beklediği anlı şanlı düğündü
Güz mevsimi geldi, bulgur öğündü
Değirmenler döndü; Döndü dönmedi.

Deseler ki senin gönlün nesinde
Bilmem edâsında, bilmem sesinde
İlâhi kanunla yörüngesinde
Gezegenler döndü; Döndü dönmedi.

Aşka düşen âşık yanar mı nâra?
Döndürmek mümkün mü çeksen de dâra?
Dedikodu dersen kırkı kırk para
Ne dümenler döndü; Döndü dönmedi.

Sitem etti, acımadan yürüdü
Peşi sıra sürüm sürüm sürüdü
Kutuplarda buz dağları eridi
Çöller göle döndü; Döndü dönmedi.

Ümidini kesme sen yâri ara
Görmemiş tabipler böyle bir yara
Onun ateşiyle kavrulan Kara
Döndü ye döndü de; Döndü dönmedi...

Dönmedi, dönmedi; Döndü dönmedi
Ne dümenler döndü; Döndü dönmedi...

Hanifi KARA

(*) Bu şiir Yeni Ufuk Dergisi’nin düzenlemiş olduğu yarışmada
"özel jüri" ödülü almış ve ilk bestelenen şiirim olmuştur...