Sual de bilgiden doğar, cevap da... (Mevlana)
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
eylül travmalı aşk
Gülşen Destanoğlu
5,0 / 1 kişi ·2 beğenme · 7 yorum · 1499 okunma
eylül travmalı aşkyarım bir aşkın hikayesidir bu... yarım insanların yarım aşk hikayelerinden biri... okuyan herkes ucundan kıyısından anlar belki ama yalnızca / eylül’de büyütülen çocuklar yüreklerinde duyar bu sesi... onlar ki/ bir çoğu düş bile kuramadan ağız dolusu yarım kalmış yarınlarına acıyı katık edip /susturuldu... (umutla değil korkuyla omuz omuza değil yalnızlığıyla kol kola büyütülen o çocuklar şimdi yapışıp yakasına "çocukluğumuzu geri ver" deseler o doksanlık bunağa söyleyin bana / hangi adalet itibar eder buna ) neyse her neyse kopmamalı hikayeden laf-ı güzafla ... işte o bahsi geçenlerden ikisinin yolu yolun yarısında bir zamanda kavuştu birbirlerinin gözlerinde / kayıp çocukluklarını görünce bu iki düş yorgunu uyutup zamanı ve kapının ardında bırakıp dünyayı ışığa koştu... kapanmıştı perde seyrici yoktu... bir cigaranın ucunda yakıp bildik tüm replikleri geçmişten gelen ve yarına yüklenen ne varsa soyundu artık ikisi de tank gölgelerinden saklanmış oyunları yarım kalmış iki çocuktu.. dünyadan gider gibi gerçeği keşfeder gibi kendilerini yeniden buldu... ... güneş bir daha doğdu / battı... zaman ilk kez bu kadar sabırlıydı lakin dünya yeniden zorlayınca kapıları bütün yanlışlar bir bir ortalığa saçıldı... gerçeğin başrolünde oynayanlar şimdi yasak bir aşkın iki figüranıydı "ne kadar çok yanlış varmış en doğruyu öteleyen ne çok şey öğrenmişiz bizi bizden eden" diye mırıldandı kadın gözlerinde tereddütü görünce adamın... "makul ol derdi che " diyerek gülümsedi gözlerini boşluğa dikip "imkansız" diyene... (asgari müştereklerde birleşen mantıklı çiftlerin aşıklar adını aldığı bu dünyada yer yoktu elbet / sahici aşklara...) ve sonrası... sonrası hep vedaydı birden soyundukları her şeyi tenlerine bata bata giyiyorlardı tek tek her seferinde bir gömlek daha aşka bir uzak daha diyerek... gel-gitlerde boğuldukça ve soluksuz kaldıkça koşuyordu kadın yaşananları dil ile inkar göz ile ikrar eden ve her uyku sanrısında "sakın gitme" diye sayıklayana ... yine böyle bir akşamda demledikleri geceyi içerken sessizliğin kucağında oturan adama dönerek "bize tanrı eli değmişti gözlerin gidince benden /o da elini çekti" dedi donuk gözlerini boşluğa dikerek "senin haberin yok mu tanrı çoktan öldü" deyip cigarasından derin bir nefes çekti genzinden dökülen kelimeler erimiş kurşun gibiydi... ve kadının yüreğinde söndü birer birer "eylül’dü çocuktum / hakiydi her yer kocaman oyuncaklar gibiydi sokakları arşınlayan tanklar paletler bir gece kapıyı kırar gibi giren üç beş asker darmadağın edip tüm kitapları babamı sürükleyerek götürdüler... giderken öyle bakmıştı ki gözlerime bir daha bakamadım hiç kimseye izleri benden silinmesin diye annem yığılırken sedire korkuyla koşup dayadım başımı hırıltıyla inip kalkan göğsüne yolar gibi okşarken saçlarımı "su" dedi bu uzunca sessizlikten önce son kelimesiydi "üzülme anne" dedim suyu uzatırken "allah baba’ya dua ederim yarın babamı gönderir eve..." ninemin ezberlettiği tüm surelerle sabaha kadar dua ettim o gece "çocuğun duası kabul olur" derdi ninem emindim döneceğine - acıyla baktı adam ve mırıldanarak devam etti ardından- gözüm hep kapıda babamı bekliyordum atlamak için boynuna o gün dönmedi ertesi gün de... dilimde dua dua hep dua allah baba uyuyordu galiba hiç kimse gelmiyordu... her sabah azalan haber alma umuduyla çıkıp her akşam omuzları biraz daha çöken ve sanki her geçen gün biraz daha küçülen annemden başka... çocuk aklı işte günahlarımı tek tek hatırlayıp telafi etmiştim laf aramızda mesela/ şeytana uyup aşırdığım melek sakızının parasını bakkal amca’ya... sonra hileyle üttüğüm gazoz kapaklarını bizim şişko rıza’ya hatta inanmazsın iki yumruk bile attırdım bir kavgada tepelediğim arka mahallenin haylaz çocuğuna... olmadı o beni duymadı ... o akşam annemin gözleri başkaydı artık ağlamıyordu toplayıp tespihi seccadeyi / sandığa kaldırıyordu anladım ki allah baba hastalanmıştı ve artık namaza gerek kalmamıştı demek dualarım bundan kabul olmamıştı ne yalan söyleyeyim sevinmiştim içten içe öyle ya / benim suçum yoktu... o kış kömür bitmesin diye sobayı nadiren yakarak o güzel kahvaltılardan sonra zeytin ekmeğe kalarak bekledik / genelde yorgan altında ve hep susarak ... bir uğultuyla uyandım o sabah sıcak yatağımdan çıkmaya üşenerek sesleri ayırdetmeye çalıştım tuhaf /sanki bütün mahalle tastamam bizde toplanmıştı hatta babamla kavgalı yobaz hayri bile ordaydı salona gitmek için mutfağın önünden geçerken ocakta kocaman bir tencereyi karıştıran dul satı teyzeye yakalandım acıyarak baktı yüzüme "vah zavallı yetim" derken bu yetim’in iyi bir şey olmadığını o bakışından anladım salonun kapısında vah vah tüh tüh sesleriyle karşılandım "ahh ahmet ahh anarşik olacak ne vardı bak olan evladına oldu" diye dövündü bizim hasan amca diğerleri de vah vah sesleriyle katıldı ona "o bir vatanseverdi" diye gürledi annemin aylardır duymadığım sesi "herkes için aylardır kapımı çalmayan sizler için adil bir dünya istedi" ne zamandır ilk kez omuzları kalkmış ayakta ve dimdikti... "koskoca paşa yalan mı diyecek gavur uruslara peşkeş çekeceğlermiş işte allah ırazı olsun dinimizi kurtardı senin ahmet de öldüğüynen kaldı" bütün mahalleli uğultuyla onaylayarak ve başlarıyla alkışlayarak teyid ederken hacı hayri efendiyi benim gözlerimden yağmur gibi yaşlar indi hepsi babama ağladığımı zannetti elbet içinde ona dair yaşlarım da vardı lakin o bir gün zaten ölecekti ben hiç ölmeyecek bildiğim allah baba’ya ağlıyordum ... kalabalık yavaş yavaş dağılırken makedon emine teyze’nin fısıltısını duydum "çok dövmüşler bunları yazık hatta tırnaklarını bilem çekmişler tek tek aman aman evlerden ırak" "az bile yapmışlar bu dinsizlere müstehak" dedi hacı efendi tıslayarak ve kırçıllı çember sakalını şefkatle sıvazlayarak... "kız fatmaa" diye kikirdedi bahçede mahmut amca’nın karısı fikriye "senin tahsin yine içerde bu kez gaspten girmiş bizim bey öyle kolayına çıkamaz diyor en az beş sene" "sorma ablaaa" diye sızlandı fatma kocaman karnını okşayarak şikayetlerini geri alacaklar tahsin’imi bebeme bağışladılar inşallah artık uslanacak yemin etti kuran’a el basacak "aman aman aklında olsun" dedi makedon emine teyze "bozarsa yine yeminini çarpılmamak için tövbe edin kafasında ekmek kırarak" "öyle öyle ben de öyle duydum" dedi fikriye abla’nın uzaklaşan sesi... -bir rakı koydu kendine adam kısa bir sessizliğin ardından- "anlayacağın" dedi iç çekerek "acımızı bize terkediyor elalem daha eşikteyken paspasa silip ayağında kalanı koluna takıp gidiyor kendi hayatını sonrası yok... sonrasında hayat hep teferruat demem o ki gözlerime göz diken kadın etme / onları elleme bu kez olmaz izin veremem hiç kimsenin o eşikten geçmesine ve çekip gitmesine hele ki ölü bir tanrı eli değemez hiçbir yerime" "tuhaf" dedi kadın gözlerini kaçırarak "ben de/ işsiz babamdan yediği dayaktan ve yoksulluktan bunalan annemi beklemiştim aynı dönemde... eteklerine yapışmıştım ağlayarak "babana bakacaksın büyüdün artık sen" diyordu beni iterken ve kucağında kardeşimle çekip giderken çok kanamıştı dizlerim koşup oynarken ama bu kez başka türlü acıyordu kalkamadım/ düştüğüm yerden ve bir daha hiç kimseye kal diyemedim gitmeye yeltenirken uzaklaşan topuk sesleri yüreğimi eziyordu kafamda bitlerimi ayıklayan sıcacık kucağım gidiyordu günlerce pencere önünde bekledim... ve her seferinde yaklaşan her topuk sesinde gözlerimi yumup "allahım ne olur şimdi köşeyi dönen annem olsun ..." diyerek yüreğim elimde / soluk soluğa koştum pencereye tam umudu kesip yüreğimi gömmüşken bir sabah çıkageldi... ama artık bir yanım hep eksikti ve bir daha sarılamadım eskisi gibi gidebilen yine giderdi şimdi/ yaralarımızı gösterdik ya birbirimize artık ya dost oluruz ya düşman"dedi kadın ve sıkıntıyla tütününden derin bir nefes çekti son cümleyi dumanıyla saklamak ister gibiydi... ... o günden sonra / birbirine yakalanmadan gözucu kaçamak bakıştılar... film üzerine film izleyip başka hayatlara kaçtılar ruhlarını kalkanlara sıkı sıkı sarıp hep sustular... hasılı ne dost oldular ne düşman ama bir daha aşk da olamadılar -günler zemheriye durmuş sonbahar gibi güneşten ağır ağır koparak düştüler onlar da artık birbirine dokunamayan birer düş’tüler- bu böyle sürüp gitti o sabah kadının gördüğü saç tokasına kadar... düşlerin ortasına hakikat siyah lastik çengelli bir saç tokasıyla balyoz gibi indi... bir sigara içimlik tereddütten sonra çıkarıp kağıdı kalemi "daha kolaydı elbet bir göze bakmaktansa bütün gözlere bakıyormuş gibi yapmak bir bedende kendine varmaktansa başka başka bedenlere kaçmak olsun varsın ben çocukluğumu sana bırakıyorum biz birbirimizi bulamasak da onlar buluştular kendine ve emanetlerine iyi bak " diye yazdı sonuna üç nokta koyarak ... giderken sessizce ve yağmurdan önce son bir kez içine çekti odanın kokusunu ve eliyle sildi camda biriken hüznün buğusunu ramak kalıp ertelendikçe acıtan yasak diye düşlenirken dişlenen efkar ve acı adına yaşanan ne varsa yanına aldı ve ayağında kalanları da kapı ağzında sıyırmadı... yine sel felaketi bekliyordu haber bültenleri "beni de alıp götürür müsün" dedi gök gürültüsüne/ yalvararak... |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
eylül travmalı aşk şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
tacettin yıldırım
6 Aralık 2009 Pazar 21:09:39
hüzün dolu.......gerçeğin.... içinden taaaaa derininden kırbaç gibi şaklıyor.....bir devrin dramı muhteşem şiir...yüreğiniz var olsun.... saygılar.....
En gerçekçi en çarpıcı şiirlerin yolu bir acıdan travmadan mı geçmeli?Eylül travmasından geçen aşk muhteşemdi.Yorum/sızım!...
Geleceğim sana şiir ,şimdi gitme vakti ,bir sarhoş misali ayıklığıma kavuşabilmek için bir fincan kahve içiminde telvesi acıdan geçmeyen bol şekerli.Saygım hazırolda sevgili Güldestan sevgim yanında...
Geleceğim sana şiir ,şimdi gitme vakti ,bir sarhoş misali ayıklığıma kavuşabilmek için bir fincan kahve içiminde telvesi acıdan geçmeyen bol şekerli.Saygım hazırolda sevgili Güldestan sevgim yanında...
Muharrem Nalçacı
6 Aralık 2009 Pazar 17:55:59
GÜZEL BİR ÖYKÜ İDİ, PARDON HÜZÜNLÜ BİR ÖYKÜ İDİ ŞAİR.
TEBRİKLER EMEĞE
VE KALEME
SAYGIMLA
TEBRİKLER EMEĞE
VE KALEME
SAYGIMLA
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 6.12.2009 17:43:14
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 1499
Yorum
: 7 yorum
Beğeni
: 2 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
beter karalamışsın her kimsen.çok beter...
saygılarımla/snncn