Çayımı İçip Kalkıyorum
Çayımı İçip Kalkıyorum
çaldım çırptım bulutları kendi göğümden kalbim yaşanmamışlık hırsızı yedim tüm sözlerimi aldandım kırçıl şairaneliğine denizler medcezirlere ağzı açık ayran delisi salgın umutların kederli yağmurlarına gömdüm seni ufka bakıp düşünememek acizliği hayatın esprisi başarılmamış ölüm tutkunluğusun sen suskunluğuma bakışlarının hüzün dağlarının eteğinde salıncak kurdum ağladım olmayacak olanlarımıza kır kuşlarının çılgınsılığında kırağı serpilmiş gurur tablosuydu kendini bilmezliğin albümlerde sararmış yalnızlıktı sarhoşluğunun bitimsizliği takıldı yüreğimin ağlarına martılara tutkun yüreğimim ağlarında için için kaynayan gözlerinin körfezi çayımı içip kalkıyorum seni aramaya hiçbirşey olmamış gibi anahtarlığımda kalan bakışlarınla açacağım kaderimle uyumsuz güzelliğinin kapısını kulağım kirişte Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
Unutur gibi..ölür gibi daha az..
Yeniden ödetiyorum kendime
Onca aşkın öğretemediğini..alıntı....
Öğrenebilseydik şairim keşke aşkların öğretemediğini bir çay içip çoktan kalkardık umutlarımıza hiç kıyamam
aşkı bılmeden aşkmış gıbı davranmak yeni moda oysa aşkı meleklerin sol yanından ödünç aldım aldın.
Bİlen var mı şairim ?
sevgimdesin......