Neyimi gördün ki!neyimi gördün sen! desen ki; kalbine gömülmüş ölüleri kulağına küpe olmuş sözleri, dilindeki nasırı omuzlarındaki yükü gördüm… askıda ezberlediğim türküleri uykumdaki öykülerimi bilirsin belki fakat falakadaki figanımı duymadın sen! benim asıl işkencelerimi kimse bilemez; acımdan daha çok acı çektim bacım! arabaya koşulmuş bir at kırbaçlanırken ya da çıkmaz sokakta aç bir çocuğun gözyaşlarını silerken… meleklerin görmek istemediğini gördüm hayat kadınında pezevengini dövdüm bileklerim kırılana dek kaderin ördüğünü herkesin reva gördüğünü çözmek istedim saçlarından… benim ustam sevgi muştam yüreğimdir; yalan olmasın, biraz fikrimden biraz da bu yüzden yattım bensiz hücremde! bana böyle sitemle bakıyorken neyimi görebilirsin ki sen! |
neyimi görebilirsin ki sen!
.........Final başlıbaşına bir şiir.
Net ve çok güzel bir anlatım. Şiirdi aradığım, okudum; Kutlarım.