sokakları süpürüyor çöpçüler...

eylül susarken tarihe
yapraklar terkinde dallarının, hüzünle
ve anısı saklanırken köşesinde, sokağın
esrikliği zamanın..

süpürülüyor bütün izleri, yolların

haylaz bir okul kaçağı gibi
şarkılar söylüyor alaca şafakta, kuşlar
kuşların sesini dinliyorum ve serinliğini
kar aydınlığının
varoş bir suskunlukla bekleşirken sokaklar
işçiler dalıyor sabaha
sımsıcak ekmek kokuyor gökyüzü
dingin bir hırçınlıkla
susuşlarda fabrikalar

sokakları süpürüyor çöpçüler
ve yaşam uzayıp gidiyor, yollara

geceden kalan ne varsa savrulup duruyor...

fahişelerdi diyorum
dili çatal bir küfürle geçen
yaprak hışırtısında
bultları cebinde sürükleyen

devriyeler basarken sokakları
yüzü esmermiydi kendini ateşe veren çocuk
yoksa kitaplarmı tutuklanıyordu
köşe başlarında

ve ne zaman bir sevgilinin anımsayışı
hüzne rehnetse
susuşuyor lambalar
dalgın bir bakışla

"Acıya Alışılmaz" diyordu bir şair

sen şimdi, ey kalbim
düş yakıştır
fiyakalı acılarına

çöpçüler süpürdü bütün izleri
belleksizdir artık sokaklar


M.H