K Ö R L E Ş M E
sesimi yılkıya bıraktığından beri
durmadan çözülür yüreğimin bağı düştü düşecek yerinden lehimlenir birbirine, azalarak çoğalmalarım darmadağınık(ım), başıboş düşüncelerim tomurcuğun açılışı gibi farkındasız ben bile göremem, susar ruhum ihtimal talan mağrur, ölü dillerin gelir çok uzaklardan busesini koyar gibi dudağıma ölüm soğuk bir bir elin ziyankârlığında yüreğim güz dokurken örtüsünü üstüme say ki, hiç tanımadık birbirimizi kendimde olmayanı veremediğime aç martı çığlıkları tünerken ve hüznün testeresindeyken başım düşmeden yere kıyıma yanaşıp can simidin ile tutan, umudun elleri değildin sen susan ömür gibi anımsama sulara yaz bütün hatırladıklarını beklemenin sonsuzluğunda kanı çekilirken canımın soluğunun güz kuşatmasında soldu şehrim madem karanlığa atacaksın hadi azat et beni çıkarıp kınından uzak zamanlardaki yer sonu olsun körleşen bu yolun Hâdiye Kaptan (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
anımsama
sulara yaz bütün hatırladıklarını
beklemenin sonsuzluğunda
kanı çekilirken canımın soluğunun
güz kuşatmasında soldu şehrim
madem karanlığa atacaksın
hadi azat et beni çıkarıp kınından
uzak zamanlardaki yer
sonu olsun körleşen bu yolun
******************************
çok hoş anlatım tatlım şiirlerini olumak benim için ayrıcalık Sevgiler selamlar...