üşüme solosugüneşe doğru bakınca Kasım diş ağrısıdır babamın kış ölümler yurdu dağılan karınca yuvası gamze çukurum kavalyesiz bulutlar isli şehrin gökyüzünde durunca matem doğurur yoksul bitap düşer suya Ay onunla büyürüm gece dudakları mor nemli bir zulümdür yaşamak hiçin içinden çıkmışlar için karanlık sokak lambalarından çocuklar toplar düşüm masalımsı bir hayat genzimi yakan bu acı hatırat kehribar benizli ayyuka yansır ifrit kocakarıları soğukları kendimden üşürüm niçin üşümek var gittiğin yerde bunu da sor yakasını iki de bir rüzgara kaptıran adamım ayrılık kısır döngüm sesimin yankısına düşen kelimelerden kurtar avurtları çökmüş hasretleri ben gideyim sen ardımdan gel soğuk ve sessiz ölüm |
Of be Şair
Şiiri Şiar edinen Şair
Takdir ve Saygımla