BENDİM
“…Doğru ol” dedikçe yüce Mevla’mız,
Yılanlar misali kıvrılan bendim. Tevhit dini iken bizim davamız, “Neme lazım” deyip sıyrılan bendim. Minareler gördüm, ezan dinledim, Camide cem olmak nedir bilmedim, Kalbimi kirlettim, kiri silmedim, Yalan rüzgârıyla savrulan bizdim. Halk ile saf tutup imama uydum, Öze gafil kaldım sözleri duydum, Mukallidin kendi, işte ben buydum, Yetmiş üç fırkaya ayrılan bendim. El âlem dağları yarıp aşarken, Yedi kat göklere kadem basarken, Herkes cennetinde mutlu yaşarken, Cehennem narında kavrulan bendim. Hakikat dururken hayaller kurdum, Nice kutsalları kirletip durdum, Mukaddes garibi, şu gönül yurdum, Günah mayasıyla yoğrulan bendim. Altmış yıl boyunca eğri dolaştım, Farkına varıp da, bilince şaştım, Şimdi ayak oldum, eskiden baştım, Balyozu yiyince doğrulan bendim. Kimse alınmasın, söz bizden bize, Kıyarım kendime, kıyamam size, Yaralıyı, mihnet getirdi dize, “Kitabını oku” buyrulan bendim. 01.11.09…….Mustafa YARALI |
Ne kaldı ki hak'la senin aranda,
Doğru yoldan menziline varanda,
Utançtan yerlerde sürünen bendim,
Yüreğine sağlık hocam saygılarımla.