MübremŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Mübrem. Çok gerekli olan, kaçınılmaz, vazgeçilmez
Severdim belkide verseydin ümit. Sen bana yar olsan ben sana köle. Dilinde pas varmış,gönlünde kilit. Bu yüzden düşmüşüm dillerden dile. Elif idim şimdi vav’ a döndürdün. Demirdim ocakta tav’a döndürdün. Yüregim yangını lav’a döndürdün. Sayende kederim çözülmez çile. Sen olsan ömrümde mutlu yaşardım. Bendime sığmazdım çağlar taşardım Olsaydın yadımda dağlar aşardım. Böyle dert yanmazdım dalında güle. Gurbet oldu bana sensizlik her an. Bahtıma doğmuyor hep karanlık tan Nasıl yaşar bilmem garip, mahsun can. Bu nasıl efsundur bu nasıl hile. Bahtıma ne vakit açar sümbüller. Ötmüyor bağında suskun bülbüller Seni arar sorar garip gönüller. Göz yaşlarım çağlar döner de sele |
Kutlarım yazdıran yüreğini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal