AMA GİT BU ŞEHİRDEN...
Aynı şiirler düşüyor dudaklarımdan
Sırtımda zamanın kurşun yükü Ve bir avuç hatıranın Tarumar olmuş eşsesli iniltisi Bilmezsin sen git bu kaldırımlardan Eksiltili bilmeceler düşer ellerine Bırak ki olmuş kalsın yanına Çünkü olacak daha bir kara Bir avuç hayalin peşine binbir hayat takıp Kaldırımlardan mavi beyaz uçurtma yapan çocukluğum İnanma Kayıp direksiz ve yelken kaçağı zamana Akşam kızılı yalnızlığa... Son bir ölüm daha çektikten sonra Yeni yaktığın sigarandan Seheryeline kalmadan çek git bu şehirden Bir sis düşer yakına gözlerine Bogazın düğüm düğüm Ve artık meyhane ayyaşları olmuştur can ciğer dostların Yarı ayık imkansız şiirler yazarken Vurulmuşsundur bir çift eflatun düşe Ki şair ne der ’ne kadınlar sevdim zaten yoktular’ Daha yere düşmemişken ve daha ölmemişken baban Annen hala sen diye gözyaşı dökebiliyorken Vurulmadan goncanın kokusuna Git bu şehirden Yarım kalmış Yusufi Çocukluğum |
Yarı ayık imkansız şiirler yazarken
Vurulmuşsundur bir çift eflatun düşe
Ki şair ne der
’ne kadınlar sevdim zaten yoktular’
Daha yere düşmemişken ve daha ölmemişken baban
Annen hala sen diye gözyaşı dökebiliyorken
Vurulmadan goncanın kokusuna
Git bu şehirden
Yarım kalmış Yusufi Çocukluğum
Gitmek kurtuluş olsaydı çok mekan değişikliği olurdu bu alemde .elbet çaresin yürek çare ararikurtuluş sanır gitmeleri ama değildir akıl başta can bedende oldukca unutmak kurtulmak imkansızdır yaşananlardan anılarda.çok güzel dizeler hep düşünürüm sizin dizelerinizi okurken.yüreğinize kaleminize sağlık değerli dost kalem.selam saygımla...