LACİVERT DÜŞÜNEREK BEYAZDIR YAZAMAM BEN
Yüz birinci şiirim üstadım bu seferde
İsterdim ki önüne Pembe bir gül koyayım Lakin sende bilirsin yalan olmaz neferde O zaman izin ver de şu kralı soyayım Yaşam uykusal yalan ihtişam gözde perde Bilmeyen beşer yaşar bilen bunu boş görür Aklında ahret olan sürdüğü bu seferde Bir ömür oruç tutsa açlığını hoş görür Veysel gibi nicesi parmağıyla ararken Gönlünün gözleriyle kul olur ahengine Kimisi de aynada saçlarını tararken Ağlayıp sitem eder gözlerinin rengine Sağlam ayaklı düşer ayakkabı derdine Ayağının varlığı umurunda olmadan Oysaki kader bakmaz sağlığına merdine Ancak çoğu anlamaz uzvu eksik kalmadan Beşerliğin fıtratı kazdır komşu tavuğu Elde olan değersiz olmayansa kırattır Riyakârlar giyerken hoca diye kavuğu Doğrucu hem çıraktır, hem koşamaz kır attır Kimi lafla hoş eder, hoş tutar seni dille Aslında kalben sevmez yalancıdır alkışı Kıyaslarken kimisi kargayı da bülbülle Sözleri bahar olsa usunda gizler kışı Mutluluk veriyorsa, yalan, yalan olmaz der Sığınır kendisince uydurduğu masala Tenekeyi parlatıp, Elmas-ı çamur eder Nice sahte peygamber uymuyor mu emsale? İstesem ki bu kalem bilsen neleri süsler Lakin doğru görünüp eğrice gezemem ben Tek bildiğim şey benim, "doğru" imanı besler Lacivert düşünerek beyazdır yazamam ben İHSAN TURHAN |
Bu anlamlı şiir,sindire sindire okunmalı
Sağlıcakla...