--------------------kim attı, kör kuyuya ilk taşı
bu kavga nasıl başlamıştı ?
korkmak, ne kadar çareydi
çareler aramazken !

uzatırsan elini, alıyordu içine!
hayat gibi, arsızdı gece
gizlice sızıp güne, eklerdi kendine
kırılırdı ayna, yansısı kalırdı yerde
kimseler bilmezdi seni !

taa baştan yoksa
nâfile miydi çaba ?
Tanrı’nın elinden miydi, yazılan oyun
oynamak mı kalmıştı, sadece bize ?---------------Sahaf----------
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Çare aranmazsa korkular hiç bir işe yaramaz, Olduğu yere çökertir, pısırık, verimsiz, yararsız bir canlı yapar
sadece korkup sinmek, insanı.
Korkularımız, tedbir almamız, aklımızı çalıştırmamız, cesaretimizi toplamamız için olmalı, Yılıp sadece kadere teslim olmamız için olmamalı.
İnsanın hiç bir çabası nafile değildir. Çabalar mutlaka gereklidir." Hemen sonuç alınamıyor" diye çabalamaktan vazgeçmek, yine kör talihe, kör kadere tesli olmaktır. Çabalar belli süreçler sonunda, başarıyı kazanımı müjdelerler insana. Hiç bir çaba karşılıksız kalmaz. Yeterki insan bu azmi gösterebilsin.

Yine çok güzeldi Sayın Kaptan. Lirik yanı, felsefesi, çok duyarlı mesajlarıyla örnek bir çalışma olmuş.
Saygı sevgi ve selamlarımı sunarak kutluyorum Çoşkun yüreği ve yetkin kaleminizi.
K E M A L P O LA T

kempol tarafından 9/12/2009 1:13:44 AM zamanında düzenlenmiştir.