azaltmadan...ağladıkça azaldım ben kim bilir kaç kentin kaldırımlarına yağdım ben... yağdıkça azaldım. bir kısmımı annem aldı götürdü; az kaldım bir kısmımı babam çaldı getirmedi; yas kaldım! ben... azalmış ben’imle beraber yasıma yaslandım da yaşadım. arada bir sevdalandım yaş tahtalara bastım... tahtalar yaştı; yaşlandım. azaltmadan kaç kişi sevebildi ki beni evlat tadında... her gün biraz daha çoğaltarak? bi saydım; sen tek kaldın. JD /Narçiçek/2000 |
Hem şiirlerinizin hem de yorumlara cevaplarınızın ortak noktası
Damla damla zariflik sızıyor sayfaya... bu çok önemli... hem de çok...
USTALIĞINIZA ve SANATINIZA
SAYGIM SEVGİM HER DAİM