Anne
anlamsız bir telaşa yürüyorum
gecemin üzerine ayrılık yağıyor anne sözler kurşundan keskin, gözler vuslatı sunuyor boynuma bağ olmuş kirli saçlarım vakit dar, boğuluyorum anne nasırlı ellerimde bir neşter vurdukça aşka ben kanıyorum sordum kayıplar şehrinde birine anlamsız cevaplar bile vermeden çekip gitti… sonunda buldum sandım balıkçı teknesinde aşkı yol olmak biryana dursun ilk dokunuşta fena tosladım kirlendi hayallerim, düştü yüreğimin tahtı şimdi kirli bedenim hangi limana atsam kendimi adresler yalnızlığa çıkıyor rıhtımlar boyu kirli gölgeler sol yanımı acıtan çıkmazlardayım ne kadar sevdiysem kirlendim ne kadar sevdiysem azaldım anne… |