sokağımdaki kızlara benzer hasret
ve çocuklarıma
asma yaprağı gibi

durmuyor yerinde bahar
yeşil aynı koyuluğunda
sarmıyor vişneyi
üşüdüm
ağrılarıma durdu bu hasret

aynada bir kadın gülümsüyor
aldırmıyorum
bir kadın düşlüyorum sigaramda
tat vermiyor ağlayışı
oysa kadını ağlatmak güzeldi
gözlerine durduğunda yaş
bir hıçkırıkla...

bu gece
hiç kimseyi özlemedim oysa
rengini düşünmedim aşkın
ne kadını
nede bıraktığım bir hayatı öylece

çabuk geçti bu hayat
kayda alınmadı bir sevdiğim
tarihi düşülmedi
geçtiğim bir memleketin
oturup takvimleri sakladığım
yüzlerce gün için
özlüyorum şimdi kendimi

günah işleyecektim
yine işledim
bi kadın sevecektim, sevdim
ama tanımadım barışları
tenim ruhumla savaştığında
yeşili hiç bu kadar özlemedim

şimdi bir yerlerinde memleketimin
türkü vermeyen bir nefes
bir kadınlık aşk bile değil hayat
yaşım kadar yaşlanmasamda
yinede
özlüyorum kendimi.



AHMET SERDAR OĞUZ