Kalbi kırılanları da vurmalı
kristal taşıyan yorgun hamallar tırmanır ayrılık yokuşunu
sırtında fırtına saçlarında kış omuzlarında karlar yığılı, kan sağılır gözlerinden dağılır düşleri çukurlarında birikir eski bakışlar; yaslı başına konmuş bir keder kuşu önü ayaz ardı tipi yıkılmış duvarlardan çökmüş hanlardan beterdir sevdasını yitirmiş biri. yüzünde ihtişamlı bir acıyla gölgesi yabancıyla gezerken sataşır mahallenin çocukları dalgalı laflar atar pencereden sarkan genç kızlar; aşkın cakası çoktan bitmiştir artık gül yakışmaz yakasına tanısın diye Azrail sol yanına solmuş bir karanfil takar. getirin mavzeri, kalbi kırılanları da vurmalı gönül yolunda koşamaz gayrı bu güzel atlar! ö.n |
................Acı/yanım
İsyanını için, için haykıran
................Saklı/yanım
diye şiirler yazmak
ya da sol yanına solmuş bir karanfil takmak
yetmez katlin vacip olmasına
Birazcık dikkat
Elde Ademoğlu kalmayacak
yakında..
.....Gülümsetti şiiriniz, duramadım sataşmadan
kusura bakmayın.
Esen kalın, sevgilerimle.