DÜNYA DÖNER HEPŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Annemin ölümüyle hayata küsen kardeşim Erol’a yazmış idim
bütün acısı olanlara gitsin sarsa da biran güz, acı ve keder ! ateşe üşüşen pervâneler; ateş söndüğünde, yok olup giderler gelip geçici sert poyraza, üstüne çöken bu karabasana aldırma, koş dolu dizgin umuda... hüzünler; bir zırh gibi kuşanıp, sarmasın seni ! şimdi, çorak toprak olsa da yerin, elinden tutup, söküp kaldırıp senin de bulunur, bereketli topraklara götürenin ışıklı, aydınlık imgeler ile kır korkunun ellerini, tuzla buz et yaşam sevin, en gerçek haritan, anılar, en gerçek izindir sana tutunup, senle yaşayan... yeniden sür izini, tay gençliğinin: her düşüşünün, ayağa kalkışında iç yangınlarının külünü savur, fırlat gücün yettiğince uzağa... yeni mevsimler, zaman sarkacında, olsun neşeli sarmaşığın... (....yaşam durdu zannettiğimiz anda, göremeyiz devam ediyordur aslında; ateş küllenince görürüz yaşam devam eder dünya döner hep, her ne olursa...) Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
yasamin gercegi olsada