ÖLÜM YENİDEN DOĞMAKİmtihan dünyasında yaşıyorsun, unutma, Seni hep aldatıyor, sahte zevklere kanma, İki yol var karşında, sakın eğriyi tutma, Hiç kimse bu dünyada, baki kalacak sanma! Ölüm yeniden doğmak, vuslattır sevgiliye, İnsanlar niye ağlar, vuslattaki ölüye? Şu dünyadan hayır yok, ne deli ne veliye, Ömrün bir nefes kadar, sana gülecek sanma! Ölüm, tüm kaygıların tükendiği zamandır, Ölüm, nefsin kendini sorguladığı andır, Ölüm, ateşten doğan anı boğan dumandır, Bedenin musallada, ruhun ölecek sanma! Ölüm, bir kehkeşandan asıl dünyaya varış, Başlangıcı doğumda, ahirete bir yarış. Dünyada ömür ipi, uzayamaz bir karış, Ruhun yalan dünyaya, geri gelecek sanma! Sanki Tuba-i Hilkat, bir baksana kendine, Takılmayan kim kalmış, ölümün kemendine? Sakın ha düşmeyesin, kör şeytanın fendine, Günahları kabirde, eller silecek sanma! Hazırla azığını Ümit’im, geçmeden gün, Ölüm inananlara, anlı şanlı bir düğün. Ölümden kaçış mı var? Sende Rabbine sığın! Halini O’ndan başka biri, bilecek sanma! Ankara - 24.06.2009 Ümit Zeki SOYUDURU Şiirime yorumuyla güç veren sevgili Züleyha ÖZBAY BİLGİÇ Hanımefendiye sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. |