Arenason karanlığı örttü gözlerim açsam kör uçacak şehitlerim neyin savaşıydı içimi kana bulayan uzarken kabus uyandıramadı yürek ucuyla derdiğim gerçekler yorgunluğun çıplaklığında ey umuduna tütsü yaktığım yamaçlar nasırlı ayaklarım can telaşı ıssız yol ucu ucuna yetiştirdiğim katık manevi göçüne yandığım terki diyar ömür sitemine düştüğüm göl avuç içi hasım tek başınalığın korsan gemisi günahını koparan kirpiklerim en kutsal çıldırma anına şahit kükreyen gök taşan ayin ey uçkurunda büyüler bozduran eylem kaç piç düştü gölgenden sonsuza belinle ağladığın duvar kaç kirli çaputtan düğüm ördü boynuna yular duyumsamaya köreldikçe hücreler iç çığlığına batıyordu merhamet ki kör Sude Nur Haylazca |
kaç piç düştü gölgenden sonsuza
belinle ağladığın duvar
kaç kirli çaputtan düğüm ördü
boynuna yular
.............
güzel dizeler
yeni yeni
iyi kalemler düşüyor ellerime
.
tebrikler