“ Saçma ey göz eşkden gönlümde odlâre su
Kim bu denlü dutuşan kılmaz çâre su “ Fuzûli

( Ey göz ! Gönlümdeki ateşlere gözyaşından su saçma. Çünkü böyle tutuşan ateşlere su fayda etmez )

Kurumuştu gözlerim, dillerimde şevk yok
Hüsran tüter yanağım, eyvahlarım hep çok
Kılmaz bana âlemim, alev yüklü kızıl ok

Sen nurdasın Fuzûli’m, ben hâr mevsimindeyim
Yanan solgun dünyanın, yalan iklimindeyim

Gönlümde ateşler yok, yıkılmıştı mahrûsem
Ölüyor duygularım, kırılıyor her köşem
Güllerin üzerinde, yanıp durmaz hiç bûsem

Sen nurdasın Fuzûli’m, ben hâr mevsimindeyim
Yanan solgun dünyanın, yalan iklimindeyim

Keşke yağsaydı rahmet, gözümde su olsaydı
Tenim hep damla damla, “ Aşk! Aşk ! “ diye solsaydı
Günlerimin bağrında, korlar beni bulsaydı

Sen nurdasın Fuzûli’m, ben hâr mevsimindeyim
Yanan solgun dünyanın, yalan iklimindeyim

Sevdâ rüzgârı essin, süzülsün aşk, Pervâne
Nehrimde güller açsın, bülbüllensin zamâne
Olayım ben de candan, murat yüklü divâne

Sen nurdasın Fuzûli’m, ben hâr mevsimindeyim
Yanan solgun dünyanın, yalan iklimindeyim