Düşlesin can nur heves, şevklerle hüsrân toplasın
İnlesin pervâneler, meşklerle dermân toplasın

Âlemim dönsün, kuşansın bahçeler şehrimde hep
Göklerin şavkıyla deryâm, inci mercân toplasın

Yıkmasın leylim muratsız bir gazel, gülsün kalem
Nazma yüklensin şafak, zevklerle destân toplasın

Nur kapımdan aşk dökülsün, titresin birden ruhum
Kubbeler yığsın murat, rengiyle îman toplasın

Yanmasın Pervâne, yaksın şavkı, gülsün közlerim
Kalbe yaslanmış beratlar, zevkle îmkân toplasın

Nur seferlerden gelip dursun kasîdem, titresin
Sözlerim yalnızdı, yanmış kalbe mihmân toplasın

Ağlasın katranlarım hep, simsiyah kor esmesin
Vuslatım doğsun bugün, kor gönlü handân toplasın

Çağla ey Pervâne, harmanda saçılsın dostlarım
Yaşlarım sönsün hemen, bağlarda müjgân toplasın

Gül dikenden sıyrılıp dursun, hevesler yıkmasın
Aşkla yansın dillerim, nehrim beyâbân toplasın

Asra bülbüller yığıp dur, sen süzül Pervane hep
Nur semâzenler yanıp, şehrimde hûbân toplasın

Közlerim birden şafaklar yüklesin, yansın dizim
Ellerim hep zikre dönsün, aşkla şükrân toplasın

Gülnihâller seslenip dursun, oluşsun nur gece
Gözlerim yansın bugün, bağrımda nâlân toplasın

Dillerim güller bıraksın, meşkle tütsün dostlarım
Sâkiler peymâne tutsun, şevkle yârân toplasın

Köşkte yangın başlasın, canlar buluşsun her gece
Anlatıp dursun yanan âsmânı, rindân toplasın

Eski şevkler tutuşsun, handa bitsin bilmece
Nazma renkler yüklenip dursun ve tûran toplasın

Secdegâhım korlu mevsim yığdırıp dursun bugün
Kor niyâzım arşa değsin, canı Sultan toplasın

Mesnevîler, kor gazeller, şarkılar yansın bugün
Bitmesin gönlümde ilham, handa dîvân toplasın
Hiç kolay tütmez şiir; kalpler yakar; tenler yakar
Derdi dertten saymayan rint, handa kurbân toplasın

Zor nehârım yağdırıp dursun güneşler her zaman
Derbeder günler dökülsün, can hırâmân toplasın

İlhamın kor dengi yığsın bahçeler, dinsin yaram
Gönle kor düşsün; yanık can, şevkle âsmân toplasın

Çığlığım yol bulmasın hiç, sığlığım kalp yakmasın
Aşkla hep yanmış gönül, nehrimde efgân toplasın

Meltemim süzsün sabahlar, nur ezanlar susmasın
Yağma rüzgâr; esme hiç; can, meşkle sûzân toplasın

Hiç cefâlar doğmasın şehrimde, yansın korkular
Çınlasın hep kor kasîdem, handa fettân toplasın

Titresin hep leblerim, hiç susmasın nazmım bugün
Bir süzülsün nur gazeller, korlu bünyân toplasın

İncilerden inci tütsün, meşki yığ şehrim bugün
Âlemim pervâne olsun, şevkle zindân toplasın

Çağlıyorken, gizlenip can yakmasın bülbüllerim
Közlerim hep gül bahar şevkiyle pinhân toplasın

Canlarım gelsin süzülsün, bir çizilsin kaygılar
Raksedip dursun şiirler, aşkla eyvân toplasın

Söyleyip dursun nefesler, meclisin nur rengini
Nur kitâbım câna girsin, şevkle nâdân toplasın

Ey garip Pervâne, doğdur gönle âftâb bu gece
Dermanım hiç durmadan şevkiyle mestân toplasın

Bülbülüm hep çağlasın, mermerlerim nur güllesin
Ellerim kor yüklesin hep, gül-i handân toplasın

Hûriler candan temâşâ eyleyip, karsın teni
Aşkı bulsun can, yanan renklerle, kâvrân toplasın

Endişem dinsin, kalbi sarsın nurların rüzgârları
Öfkeler solsun, yanan kalbim hezârân toplasın

Önceler sağsın yürek, şehrimde olsun nevbahar
Damlalar yığsın çiçek, gönlüm gülistân toplasın

Rintlerim yığsın segâhlar, bilmecem dinsin hemen
Nur yığanlar başlasın kor fasla, katran toplasın

Gözlerim yığsın mücevher, sevgi yaksın âlemim
Yollasınlar nur gazeller, şevkle ihsân toplasın

Yıldızım mâtemle solgun kalmasın, tütsün her an
Közlerim yansın zamansız, şevkle bin cân toplasın

Kim demiş ben yorgunum, nehrimde salsız titrerim
Ağlarım hep nur döküp, can şevkle ahzân toplasın

İnlemez hiç mısralar, şehrimde aşksız, kaygısız
Çağlıyor nurdan sabahlar, meşkle peykân toplasın

Kim demiş ben pertevim, Pervâneyim, âciz kulum
Kor kasidem bir biterken, handa bühtan toplasın

( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )

mihmân : misafir
handân:gülen, gülücü
müjgân:kirpik
beyâbân:çöl
hûbân:güzeller, iyiler
şükrân:minnettarlık
gülnihâl:gül fidanı
nâlân:inleyen, figan eden
yârân: dostlar
âsmân:gökyüzü
rindân:rintler
tûran: Eski İranlılar tarafından Türkistan ve Tataristan taraflarına verilen isimdir. Turan, eskiden beri Türklerin oturduğu yerlere denirdi. "Türk" ile "Tur" kelimeleri arasındaki benzerlik de bu iki ismin bir asıldan ibaret olduğunu gösteriyor.
Secdegâh:ibadet edilecek yer
Dîvân: Eskiden yaşamış şâirlerin şiirlerinin toplandığı kitap
Rint: Dış görünüşü laübali olduğu halde, aslında kâmil olan kimse.
Kurbân:Bir maksat uğrunda feda olma
Nehâr: gündüz
Hırâmân: salınarak, nazlanarak yürüyenler
Efgân:feryatlar
Sûzân:yakıcı ateş
Fettân:fitne çıkaran
Bünyân:Yapı, bina
Zindân:Karanlık
Pinhân:Gizli, saklı ( şiirde sır anlamında kullandım )
Eyvân:Köşk
Nâdân: Cahil
Âftâb: Güneş
Mestân:Kendinden geçmişler
gül-i handân: Gülen gül
kâvrân: Birbirini takib ederek giden insan veya hayvan sürüsü. Kafile ve hey’etle giden yolcular takımı.
Hezârân: Bülbüller
Ahzân: Hüzünler
Peykân:Okun ucundaki sivri demir
Bühtan:İftira