(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
PROTEZ YÜREK şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
PROTEZ YÜREK şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kadınlığını eteklerinde tutuşturduğunda çocuktun.. hala çocuktun.. yine çocuktun.. çocuktun daha.. ama şimdi; "Ey ölüm artık büyüdü uçurumlara itiklenen çocuk, alabilirsin onu" bayramlık papuçlarını aldığın gibi.. Okunaklıydı bu, teşekkürler.
hayat...bizi tahammül mülkünün çırağı yaptığında çocuktuk daha ancak "anılardan yıpranma ustalığı" na terfi ettiğimizde utangaç bir yaşlılık kalır elimizde.
hesap sormayı hep sonraya bırakırız... bu bizim en insan yanımız sanırım..
gençliği solurken acemi nefeslerle aşkın kadife elbisesini giydirip yüreğime kadınlığımı eteklerime tutuşturduğunda da çocuktum halâ...
ne çok vazgeçtik sevişmekten seninle... kaç kez koptu bağlarımız?... her defasında yeniden sarıldığımda sana ve her itekleyişinde beni uçurumlara yine çocuktum.
ey ölüm!...
sevdalar tükendi ellerimde şimdi protez yüreğimle istersen al beni artık büyüdüm...
Bugün yeterince acıttım kendimi her ne kadar sevindi isemde, bu şiir acı dolu ne kadar hüzün gömleği varmış giydirmiş şair ve oldukça çoklu anlatım hakimdi, güzel bir kalemdi ne kadar acı sızdırsada keyif aldım, tebrikler...
ne çok vazgeçtik sevişmekten seninle... kaç kez koptu bağlarımız?... her defasında yeniden sarıldığımda sana ve her itekleyişinde beni yine çocuktum.
ey ölüm!...
zaman peşimizdeyken istersen al beni şimdi protez yüreğimle artık büyüdüm... çok güzel ifadelerdi arzu dolu sevdanın yangını sarmış dizeleri ...tebrikler hissederek okudum.selam ve saygılarımla...
ne çok sorguladım senin gibi o benden alınanları...ne çok isyanlarda kaldı,üşüdü yüreğim....idrak etmeye çalışırken çocuk aklım olanları beyin damarlarım zorlandı daha o zamandan...hala o çocuk günlerimdeyim kaybolmuş...bulamadım...
sabah mahmurluğundan çıkmadan okuduğum bir şiirdi ve düşündürdü
hayatın elinde bir oyuncak değil miyiz! Bir hesaplaşmaydı hayatla yaşanmamış çocukluk yılları / yaşanmamış gençliğimiz deryalarda sonra kırık bir kalbi onarırız/ acıyla katmerleşen duvarları asla eskisi gibi olmaz... bir ölüm kalmışdır kapımızı çalmayan Gün doğar balıkçı umudunu sırtlanırız...
Meydan okumuşsun şair.Çekmişsin kılıcını dizelerin ki biz istersek keskin,istemezsek kadife. Sorgulamak vaktiydi mısraların içinde kendimden bulduklarımı şimdi yine kırılacak camdan duvarlarım ve dökülecek sırları aynaların. şiirle ve sevgiyle
hala çocuktun..
yine çocuktun..
çocuktun daha..
ama şimdi; "Ey ölüm artık büyüdü uçurumlara itiklenen çocuk, alabilirsin onu" bayramlık papuçlarını aldığın gibi..
Okunaklıydı bu, teşekkürler.