hıyanet türk'üsüdediler nizam coni aşkına intizam... tiz kellesi vurula olur ise uymayan o ahvale binaen dimdik ve mağrur başına pek iştahlandı bu izan -dedin ki o zaman evladır hasret gafletteyse bir millet- ... şimdi ben bu ne menem mizan deyip mülkün temeline sövsem yaftalar mı beni de hıyanet diyen cümle sersem onlar ki çoktular bağır bağır bağırırken kurşun eritmeye çağırırken ninnilerle avundular yanmaktan korkup karanlığı çağırdılar bu ahvalde ben hece hece seni ne vakit içsem büyür gözümde memleket büyür / sesine zaruret... ne vakit düşsem düşlere boyun büksem alnının şavkı vurur üstüme bir sızı büyür içimde gözlerinin renginde derim ki o vakit sen memlekete çınarlar sana hasret üşürken o gemi o kaptan maviliklere kırmış dümeni hala bekliyor mudur güneşli günlere götürmek için yorgun bedenini ve dahi/ yorgun memleketi Gülşen Destanoğlu |