Siyah Kelebek
Avuçlarından düştüğüm gün ;
İki mesafe, İki boşluk, Açıldı sana. Ve rüzgar, En hırçın haliyle sustu kıyılarımıza. Serin bir akşamı daha kucaklıyoruz şimdi Yaşamak korkusunda. Dün, Siyah bir kelebeği sınadım gözlerinde. Ölüsü düşmedi ben kadar, Aksine, asi direnci Asil bir uçuşa gebeydi... Ama Çocuk çok kez düştü bisikletinden. Ve acısı karıştı hücrelerimize.. Hayatı yeniden sevmek mümkün mü Anne... Ey ömrüm, Desem ki Genç değil bu beden, toprağın kadar.. Ve yorgundur adımız suya yazılmaktan. Misal ; Yürüsem denizine, Ve koşsam mecalsiz. Büyür mü yine gelincikler, Küçüldüğümüz öyküler henüz konuşmadan... Biliyorum sevgili, Bir gün sen de gideceksin. Büyük ihtimal, Sabahları artık ağlamayacaksın. Ve giderken, Feodalizmin zaferini ceplerine dolduracaksın. Şimdi söyle, Hayatı yeniden yazmak mümkün mü Anne... Üstat der ki ; "Hayat, kalemden büyüktür.." Öyleyse sobe şairim, Sobe... miNe güLtepe |
dolu dolu anlamlı harika bir şiirdi..yazan yüreğinizi ve emeğinizi kutluyorum..profildeki müzik de bir harika..sanırım bundan böyle sık sık uğrayacağım bu sayfaya..sevgiyle..