GÖNÜL
Eğlenecek gül ararken,
Daldan dala uçtu gönül. O gül, bu gül, bi-kararken, Dertten derde düştü gönül. Goncalardan, açtı mana, Rayihası değdi cana, Dur-duraksız, aşktan yana, Ufukları aştı gönül. Mecnun etti aşkı Leyla, Neye baksa hep o peyda, Ak-pak oldu kara sevda, Aşk gözünü, açtı gönül. Saz göğsünde tele döndü, Pişti, yandı, küle döndü, Coşkun akan sele döndü, Irmak olup taştı gönül. Eriş, öyle bir erişki, Ne şaşlık var, ne çelişki, Akıl almaz öyle iş ki; Hayretlerle şaştı gönül. Can içinde bir dost gördü, Eteğine yüzler sürdü, Kendine bir duvar ördü, Sırra kadem bastı gönül. Tüm engeller kalktı önden, Dönmek bitti, döndü dön den, Yaralıya altı yönden, Güzelliği saçtı gönül. 07/10/1999…. Mustafa Yaralı |
sağlıcakla kalın