göz göre göre tükendik
arttı suskunluğumuz
ilk yazlarımız can pazarı
yarım kaldık başlamadan
ve başladık sonlanarak
kirli sarı bir dalgınlığa kandık
güya sakin ve bahçeler içinde

her nedense biz geldiğimizde
gitmiş gibiydik genç görünüşlü
aslında hep gittik gelerek
sevmek dışında
sırıtıp durdu her şey üzerimizde

"senden uzak kalmak benzemez hiçbir şeye
hele hele kan ter içinde bir yaz
nasıl katlansın buna"

ben bu yazı atlatamam
bakışlarındaki sankili baharı unutmadan
anlamsız
tamamımız eksik can kuşum
eksiklerimizse tamam
ayrılalım yavrum kendimizden
yakınlaşalım birbirimize

süpürsün hangi rüzgar süpürürse
caddeleri
akşam mutlaka olacak kargaşamızda
sevgilim olmasan da paylaş karmaşamı
kendinle birleşmeyi bırak
katıl yalnızlığıma

günler geçmez diye düşünme
çocukluğumda kar suları dolardı ayaklarıma
kargalar üşürdü severdim seslenince bakışları
seni düşünmeyi yeni öğrenmiştim diyemem ama
dudaklarını hafifçe ısırmayı özlemeye yakalanmıştım
daha sen yokken ortalarda ben tuttum özlemeye yakınlık kurdum
günler nasıl geçer diye düşünme
anlamaya çalışma beni
umut ver bana
kesinleşsin belkilerin
apaçık şaşkınlaşsın hüzzam kokulu saçların
bir de
herhangi bir tutkunluğun yok sözcüklerime
kapanıp kendi ellerime
ağlıyorum konuşur gibi
avuçlarıma doluyorsun
sığmayınca gözlerime özlemin

"kirpiklerini ver bana
senin yerine ben göz kırpayım
zamanı gelince ölüme"

enlem ve boylamlarımız farklı
zamanımız ve mevsimimiz
nerde bir dağ ölse
kendimi hatırlarım
çok uzağındayım doğaçlama rüyaların
üşüyerek yanmayı öğrendim
sayende sevgilim
üstümü ört
ama aç yüreğimi

kağan işçen