HASRET VURURSA
Bülbül bülbüllükten gülse güllükten
Bıkar be üstadım hasret vurursa Dağlar dağlığından yollar yolluktan Çıkar be üstadım hasret vurursa… Tanımaz padişah olsan cihana Gök kubbe karışır feryat figana Yerküre toz olur uğrar ziyana Yıkar be üstadım hasret vurursa… Aldığı her nefes kulu zehirler Yalana dönüşür bütün zahirler Kızıl kan rengine döner nehirler Akar be üstadım hasret vurursa… Yüreğin kıbleyi özü şaşırır Sabır küpü olsan gene taşırır Zemheri soğukla ruhu pişirir Yakar be üstadım hasret vurursa… Dinlemez bakmaz o gözün yaşına Meyletmez kimsenin karakaşına Bir anda tüm dünya kulun başına Çöker be üstadım hasret vurursa… Ne mevkie bakar ne de tacına Akları düşürür siyah saçına Ölmeden bedeni makber içine Sokar be üstadım hasret vurursa… Kalemi elinde ölse de şair Gözü açık kalır hep ona dair Hüzün çiçeğine dönüşür şiir Kokar be üstadım hasret vurursa… İHSAN TURHAN |