Yürü yüreğim...
zaman, gelip geçen süratli bir attır
kuyruğunda toz toprak ve geçmişin kiri
ne de yaman bir serenattır!
Işık ışık parlayan anılarıyla
ateş olup harlayan acılarıyla
halimizi anlayan yazılarıyla
teşhiri sınırsız bir mezattır!



Yürü yüreğim...
aman deyip bıkma sakın aşkın nazından
havasından, suyundan, baharından, yazından
bırak ellerin acısın, vazgeçme gönül sazından
ve ne olursun çırpın en azından!
Zaman, güftesi küflü türküdür unutma
ayağı kırık, elleri çolak, yamalı bir öyküdür
hadi yürü yüreğim körkütük umutla...



Ne ölümler olur yazıtına işlenen
ne zulümler bulur hadsiz bir kavmi
ne hayatlar kırpılır onun döngüsünde
ne çocuklar gerilir bir merminin çarmıhına
ömür denilen en tatlı limitin törpüsünde!



Hadi yürü yüreğim...
durmanın pişmanlığını yaşadık zaten
yıllar yılı bu yüzdendi içimizde matem
sebebi buydu bizi ölü canlara döndüren madem
susmak ve konuşmak arasında kalmayalım
durmak ve şahlanmak arasında da lâkin
Yolumuz yol, niyetimiz niyet
aldığımız borç, ödediğimiz diyet
kesilmeden ömrümüze en son bilet
yürüyelim kendimize doğacağımız yere
aşka yeni bir isim koyacağımız yere
kokusunda dem tutacağımız tene
yürüyelim bağlılık yeminleri ederek
içimizde ki özgürlüğe...






Nevzat KONŞER
Nisan 09