BELKİ DE...
susuşlarının çoğaldığı /dağlar kadar ıssız gözlerin
açılmayan dudaklarında / gülüşünü özlediğim... aramızda ki bu uzaklık ; ne zaman katedildi bu kadar ? kurarken bu sevdaya salıncak hiç düşünmedik/ bu ip bir gün kopacak düşsel bir bekleyişle yatağına dönmüyor sular karanlıkta gezinir durur /şekillenmeyen zaman aramızda yarı yıkık bir duvar/hem var, hem sanki yokuz kalktık derin bir uykudan/ hâlâ mahmuruz yayından düşmüş dilde silahlar cevapsız kaldı bütün sorular soluğumuzla yön değiştirdi rüzgâr suya düşen ateş yandı doğmamış şafaklara düştü akşamlar gece yeşertemez ki gün çiçeğini beklenmedik hüzün dalgasında / zor zamanlardayız sığ sulara düştü baş aşağı sevdamız bir iç kanamasında sevginin ; can damarına erişemeden yol bitti belki de ! her şey buraya kadar Hâdiye Kaptan |
akiyor
akiyor
kutluyorum