Aylak Uçurtmaİlk volkan patlamasında, göğe merdiven dayadı çocukluğun. Gök kuşağına sekizinci rengi bahşettin siyahı. bir su toplanır ağzında bütün terk edilen denizlerin annesi tozlu yol kenarları belirsiz isimlerin bağlacı acıtır gözbebeklerini sevgilinin ağzından dökülen ilk cümle olmak istersin koşan hangi çocuk sen olmasan peşine takılmak istersin uzayan sokakların aylak bir uçurtma gibi atkının peşinden yetişme çabasına aldırmadan eski sandıklar toplarsın kış gününü hiç üşümemiş hiç açılmamış küllerin içinde kor kalan evlerin hep bekçileri vardır cam kırıklarından bir dünya yaratırsın can kırığına o yağmur seni terk edeli ilk yangından bu yana yalnız tanrılar uyuyakaldı senin renginde K.Y. |
uçurtma avcıları geldi aklıma şiiri okurken. hani o uçurtmalarıyla diğer uçurtmayı düşürmeye çalışan ve düşürünce de düşeni almak için koşturan çocuklar...
umutlarımızın peşinden koşar gibi
düşlerimizin
bir gün kazanan düş bizimki olacak mı
kim bilir?
teşekkürler şair
Sevgimle