BİR KEZ GÖRSE SENİ MECNUN DİRİLİR
Güneş değse gülüm saçın teline
Aşkın ateşiyle yanar kavrulur Hüznünü yüklesen selvi dalına Bil ki taşıyamaz o an devrilir Ayağın dokunsa akan nehire Kapılır kokundan düşen sihire Bir damla gözyaşın düşse zahire Yalan olmuşum der, derde savrulur Gözlerin vururken uçan sunayı Nefesin titretir gecede ay’ı Kayıp Atlantis’in düşsel sarayı Bir tek bakışınla tekrar kurulur Cemalinle başlar kulun tasası Uğrunda değişir aşkın yasası Bütün kralların gücü asası Seninle eğrilir senle kırılır Efkârın, hicranın, düşse Hıra’ya Dağlar ölmek için girer sıraya Sular bile yanar dönüp çıraya Leyla sarayında ateş burulur Şirin’in Aslı’nın sensin asılı Sensin tek efsane onlar hâsılı Bilmem ben niçini neden nasılı Bir kez görse seni Mecnun dirilir İHSAN TURHAN |
Sensin tek efsane onlar hâsılı
Bilmem ben niçini neden nasılı
Bir kez görse seni Mecnun dirilir
Efsane asklari gölgede birakan muhtesem bir siir,tebrikler degerli dost,harika kaleminizin mürekkebi hic tükenmesin,sevgi ve saygilarimla..