AYNI ŞARKIDA BULUŞMAK
“Kaçmaya çalışırken hayatın kısır döngülerinde
Umutlarım bir bir öldü, dost sandıklarımın süngülerinde Gece gündüze inat karanlığı verdi hep yüreğime Sus pus oldu aydınlık hiç çıkamadı önüme Oysa fanusta yakmıştım Yürekleri aydınlatsın diye mumları Hesap edememişim dikine esen fırtınaları” Diyordu… O mağrur ve onurlu kadın Nedenlerini gördüm toprağın bağrına mezar eşerken Akmayan akamayan gözyaşlarını seyrettim kaç kez Bir martı gibi süzülüp… Yüreğimin deryasına hüzünle düşerken… Siz hiç, aklanmış bir yüreğin Karanlığa yürüdüğünü gördünüz mü? Ben gördüm! Bir kadının onurlu gözlerinde gördüm. Uzattım ellerimi, önce korktu sonra tuttu ellerimden Hissettim. Beklediği sadece ama sadece umuttu. Kalkanlarını dövmüştü yıllarca acılar Ve en çok sevdikleri sevilmeyi hak etmemişti Dokunduğumda parmaklarımı ateşe verdi Yüreğindeki kesif sancılar… Yüreğindeki cam kırıklarında yürüdüm Canım yandı en az onun kadar Belki de ondan bile fazla. Sonra bir şarkı söyledim usulca kulağına Gülümsedi! Gözlerinde belki de ilk kez güneş belirdi Bu çok güzel bir şarkı dedi ve eşlik etti “Bende seni, bende seni” Bakışlarında okumuştum o an her şeyi. Diyorduk ki, işte gönlüm ve kulağım yıllarca bu şarkıyı bekledi Anladık ki, aynı şarkıda buluşmuş Yeniden oluşmuştuk yüreklerimizin içinde Ve anladık ki, vuslat saklıdır yaşanılan her hasretin içinde Bir gün yeniden aynı şarkıda buluşmak üzere Tanıdığım en onurlu ve en gururlu Saygının bile saygısını kazanmış kadına, sevgilerimle… İhsan TURHAN |