SESİNİ BIRAKSAN SUSKUN DİLİME
Bir gün, bir gün gelsen gülüm
Nefesini, nefesimin Sesini, sesimin üstüne koysan Kapasam gözlerimi, gözlerini kapasan Ruhların dans ettiği şu yitik sahnemde Sen olsan… Arınıp bütün kışlardan Baharlar giyinsen Ben cemre-i kıyafetimle Muştularla düşsem ruhuna Kimseler görmese, Kimseler duymasa, Bir biz görsek, bir biz dinlesek bizi Beraber okusak, sana yazdığım bu son şiiri Bir gün, bir gün gelsen gülüm Dokunsan yalnızlığıma, Dokunsan gecenin içinde sallanan sarhoşluğuma Herkes kınarken beni, sen gülümsesen Bilirim desen sevdamdandır bu viraneliğin Dokunsan suskun dilime Çekip çıkarsan altında sakladığım seni Yaslasan başını yorgun omuzlarıma Saçlarını bıraksan parmak uçlarıma Bütün sarhoşluğumla okşasam Ayılsam, ayılsa gecenin içinde yıldızlar Görünse içimdeki nevbahar Çiçek çiçek açsan Sonra; sonrası olmasa Her şey “başladığı yerde bitermiş ya” Başladığı yer kaybolsa Bitmese, bitemese... İçimizdeki hüzünlü çocuklar tutuşsa el ele Balonların ucunda suskun cümleler Cümlelerin ucunda geçmişin gözyaşı Uçursak yitik bir gökyüzüne Bir gün bir gün, gelsen gülüm Yüzünde gitmeyecek olanların yüzü Gözlerinde, muştulu bir bakış Nefesin değse nefesime Dinse “son şiirin” suskun sancısı Bir gün, bir gün gelsen gülüm En sevdalı haliyle Sesini bıraksan suskun dilime İHSAN TURHAN 26-11-2008 Çarşamba saat 11 15 |
En sevdalı haliyle
Sesini bıraksan suskun dilime
Yüreginize , sesinize saglik..Harika bir siir, harika bir yorum..
Tebrikler... Saygilar