Yokuşlar bitmedi,
Saldım gitti çocukluğumu deli ırmaklara,
Ağlamak tufandır nergislere her kıyamet sonrası,
Cennete kurban olurum
Karartma gözlerimi güneşe
Kâbusun adı yaşamak,
Ayaz görmesin ayaklarıma dökülen kuş sesleri
Kar suyunda yıka düşlerimi,
İsyanım boğularak sahile ulaşan ceset olmasın
Şifa diye sürülmesin yangınlar bedenime,
Beni parmak uçlarımdan tanır sefiller
Yürüyüp gitsem totemlerin üstüne
Aldatılmış bir sevinç konaklar kabilin suratında
Ağırdan ürker musalla taşı etrafında bekleyen soğuk
Çaresizlik ekmeğe pusu kurdurur kış sürgünlerinde
Yabancı bir geceyi fark eden ilk yürek atışında,
Gök boğulur bir işçinin şimşek çakan gözlerinde
Bir vapur sireni ulaşır hücrenin pis duvarlarıyla flörte
Ve artık topuklarımı sökerim caddelerden
Gül dalına asılı kalır ceketim, yüreğim yağmurlara
A dan Z ye başlar faslı işkence martılar çığlık atar Sirkeci’de
Yan hücreden bir yanık ses ‘odam kireç tutmuyor’
Ayaklarımın altında çıngar çarşısı
Truva atımı desem şimdi o gördüğüm musibete
Ve hala farklı denizlerden gelen gemiciler hüsrana uğrar bu limanda,
Bileklerime tüneyen yarasada mı, aradığım dünya.
Git gide çoğalıyor vebali omzumda kurbanların,
Duvar kovuklarından toplamıyor elbet analar genç fidanları,
Ateşi nemruttan düşüyor soframıza kan,
Yırtın kefenleri yasaklanmış aşklar dökülsün yüreklere,