Kardelen YalnızlığıHava ısındı, cemre tav oldu toprağa Yeşillenir yakında sevda ağaçları Düşer ahu ceylan yüreğim yollara Dillendirerek fikrimde hüznün ağıtını “ve sen yar! ağlarsan dolanır dilimde yaşların anlamazsın sözlerimin tuz aşılığını.” Gece merceklerini dikti gözüme Beyaz mı beyaz ellerin ışıkken tenime Ürperti de nedir içimde ki varlığında Böyle mi hazırlanır yokluğun zemini Kan revan içinde bırakarak düşlerimi “kapat pencereni, dağıtmasın saçlarını koridorlardan sızan cereyan” Dahası var eşref saatlerimin Yarım yamalak olmayacak vedalarım Bir çalı yangınına dönerken ellerin Acibe bir hüzünle genzine düşeceğim Açıp kurcalama lügatı boşuna “daha kayıtlarına geçmedi alimin ruhunun kardelen yalnızlığı” Selçuk ERKİ |
yada ruhların kardelen yalnızlıkları
hiç kardelen görmedim
sadece resimlerini
buralarda kar olmaz genelde
ama yalnızlığı ruhların
kardelenin yalnızlığının tıpatıp aynısı
çok güzel tebrikler