Son Defa

son demimizi de aldık yaramızdan
Ferhat hani nerde gürzün
kalbimi nerden parçalayıp böleyim
sunmak için o’nun boşluğumla
öpüşmelerine


son harımızı da aldık ten mevsimimizden
ey sevdanın küllenmemiş onuru Kerem
söyle nasıl yanayım
eriyip yokoluşumu hangi cehennem kıskansın
niçin sek ateş yanımda bu kadar zavallı
şimdi nazımı hangi elem yare anlatsın
can yakmadan canan yakmadan
ayrılıktır kara kışımızdır
ağlatsın

söyle Züleyha
duysun Yusuf
yarin gözlerindedir kör kuyum
ki
hala öyle düşüyorum
bu eşsiz karanlığa
yar gönlümün çıkrığına asmış türküsünü
koştukça ulaşamıyorum
şimdi sevda gömleğime hangi Yakup ağlasın
hangi şefkat
derdest etsin yeryüzünü
aynalarım için

hey Mecnun
bu kaçıncı çöl
nerdesin Leyla
yitirdim kendimi kendi çölümde
ne bir kervankıranım ne bir seher yıldızım
önüm ardım yok
ben yarimi bilirim
başkasını bilmem
son defadır her seferim
ilklerim yok
ilk yoksuluyum
sonum sonucumdur
sonucumda sonuma açan
goncadır o’nun seslenişi
başka hiçbir tını bilmem

deniz kızı saçlım
seni çok özledim

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.