aşkın penceresi‘Küllerinden doğan bir yitikliğin penceresinden seslendim hayata…’ Duy beni sesim kulağında döşek keçi toynağı aklının mavzerlerinde büyüyen gül pembeli yüzüm hayat firari bahçelerin sazlığı ben çeltik kokularına ilerliyorum umutların mavi skalasında ve şarkıların resimlendiği yerde nakkaşı oluyorum elem çiçeklerinin tasvirsiz aşkımı alıp koynuna ne olur kervanına katılma şeytanın sevmek en asil duygusudur durduğumuz yerde bile büyüyen metrekareye düşen acı ne ise o kadar aşk oluyor aşk diye bilinen! yalnızca duy beni sesim düşüyor aşkın penceresinden… Nevzat KONŞER |
durduğumuz yerde bile büyüyen
metrekareye düşen acı ne ise
o kadar aşk oluyor aşk diye bilinen!
yalnızca duy beni
sesim düşüyor aşkın penceresinden…
Kaleminiz daim yüreğiniz sevgi dolsun...