Ak Süleyman Han, babandır rehberin
Aşkla bir gün, gül zaferler sağsın erin

Hep bütün başlar, selam dursun sana
Allah’ım hep aşkla, cenk kursun sana

Mevsimim nur gül desin, yer titresin
İklimim bülbül desin, nur titresin

Bahçemin kor derdi, bitsin Sultan’ım
Âlemin gül bahtı, tütsün Sultan’ım

Ey Süleyman Han, tutuştur günleri
Cengi çınlat hep, tutuştur tenleri

Cetlerim bulsun şafak durmaksızın
Mehterim tütsün saat kurmaksızın

Sancılar dinsin, bu âlem “ Türk “ desin
Ağrılar sönsün, bu âlem “ Türk “ desin

Bursa’dan güller dökülsün, nur diye
Kor Edirne’m cenkle gülsün nur diye

Nur İstanbul, çağlayıp dursun Han’a
Nur zaferler, bağlayıp dursun Han’a

Közlerim tütsün, bağım gül işlesin
Sancılar bitsin, bağım yel işlesin

Devletin kalbinde, açsın güllerim
Ey Han’ım, kor salmasın hiç yellerim

Bahçelerden nur dökülsün her zaman
Közlerimden zift çekilsin her zaman

Akdeniz ey Akdeniz, sen bizlesin
Ey deniz kordan deniz, sen bizlesin

Türk’e oldun bir nefes, sensin gülüm
Türk’e oldun bir kucak, sensin gülüm

Muhteşemdin Sultan’ım, yığdın güneş
Kor fetihler sağmışın, yıktın ateş

Cetlerin köşkünde, çınlar sözlerin
Cennetin bağrında, çağlar közlerin

Ey Süleyman Han, tutuşturdun zaman
Sultan’ım Han, cetlerin gülmüş inan

Vakte sığdırdın zaferler Sultan’ım
Şimdi artık, hep kuşanmış dermanım

Gitme Sultan gitme, bahtım solmasın
Tütme Sultan tütme, tahtım solmasın

Dilde cevher, özde cevher çağlasın
Bahçe bülbül, bahçe güller çağlasın

Söz yetişmez, vakte hicran bağladı
Kubbeler çökmüştü, harman ağladı

Muhteşem Han gitti, hüsran başladı
Kor ecel bir tüttü, hüsran başladı

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )

- . - - / - . - - / - . - /