KÛN EMRİ
Kûn emriyle emrolan o efsûni yazgısın
Bir martı kanadından harf harf ismin düşerken Kalbime işareti doğan, güçlü sezgisin Amansız vesveseler ciğerimi deşerken Bir martı kanadından harf harf ismin düşerken Ve yorgun sayfalarda mah cemâlin belirir Karanlıkla nikâhlı sadıkâne gölgeler Gündüzüm feryat eder gecesinde gül erir Kendinin tetikçisi aşka meftûn gövdeler Karanlıkla nikâhlı sadıkâne gölgeler Mısralara hapsolur sıralanan yasaklar Hasret değil şiirdir şimdi ruhumda tüten Islanan kaldırımlar ve lâl içmiş sokaklar Devâsa bir masaldı tek saniyede biten Hasret değil şiirdir şimdi ruhumda tüten Gülüşünün istila ettiği topraklarda Gözlerinde kaybolur bu şehrin tüm renkleri Kokunu duyuyorum sararan yapraklarda Asırlık ağrıların sönerken ahenkleri Gözlerinde kaybolur bu şehrin tüm renkleri Vuslatı kelâm Hatice Ayşe Hasan |