SUS DOKUNDU YÜREĞE...
Kayar gözlerimden yaşlarım
Tutamam tutunamam kirpiğe Akıyor işte Kıvrımları nemli çehre Yüz veriyor zaman ölüme.. Dokunuşu aheste hicranın Vurdukça yitiğe Boğulur hıçkırık Tıkanır hece… Günü yitirmiş gece… Sus dokundu yüreğe Gidene ağıttır hikâye Durmuyor hatırsız derman Tükenmişçesine… Kırk bir mum yanarmış ölene Kırkına değin Her gün biri sönermiş Ve son mum Bir ömür yanarmış ta yanarmış Velhasıl Yakarmış ta yakarmış… Söz biçare Ölüme ne çare… Daha dündü gün dolmadı Gözlerimde gülüşü solmadı Ziyan yitik Düşüm bitik Yâdın oldu hasretlik Düşün ki biçareyim Ne çare… Damlayan yaşlar yürekle buluşunca Sözleşmeli kadere isyan olur Davalar… Ben sızılı Ebedi bir gidişe Buruşmuş suratımla Sığınmaktayım… Ki biçare… Hikâyene kanmaktayım…kİ ne çare… |