Çeşmelerden nur akarmış bir zaman
Beldeler hep kor yakarmış bir zaman

İnlemiş devran, tutuşmuş cenk ile
Çınlamış ceddim, çatışmış cenk ile

Her sefer, açmıştı destan sayfası
Cedlerim kılmıştı derman sayfası

Birliğim sağlandı, deryam titredi
Mehmet’im canlandı, dünyam titredi

Devletimden hep giderken kor çile
Aşkla Mehmet Han, sarılmış menzile

Ummanım tekrar seferler tüttürüp
Sardı cenkler, közde ferler tüttürüp

Mevsimimden aktı, altından zafer
Menzilim yaklaştı, yanmış kor nefer

Nur sabahlar yandı, her yer gürledi
Cenklerin aşkıyla, hüsran terledi

Devletim Mehmet’le, bulmuşken talih
Cetlerim yazmıştı, altından tarih

Sultan’ım Mehmet Han’ım hep çağladı
Devletim can buldu, dirlik sağladı

Çağlayın ey deryalar, yaş dökmeyin
Küfre tutkun kor tohumlar ekmeyin

Sayfalar hiç açmayın, aşksızca siz
Hülyasız gül saçmayın, renksizce siz

Çağlıyor Mehmet Han’ım durmaksızın
Çınlıyor hep, vakti hiç kurmaksızın

Bekle İstanbul, zaman benden yana
Yan Murat derdiyle, baht dönsün sana

Her karanlık bir ateş ister ele
Haydi Sultan Han, ateş göster hele

Dünyanın loş rengi, çöksün Sultan’ım
Deryanın boş rengi, çöksün Sultan’ım

Hep dökülsün göklerin al gülleri
Yerde tütsün, cennetin bülbülleri

Közlenip dursun, bu cenkler Sultan’ım
Çağlayıp dur, sen ateşsin Han’ım

Bursa seslensin, Edirne’m çağlasın
Yollarım yansın, şu düşman ağlasın

Şimdi coş tekbirle, meydan titresin
Şimdi koş tekbirle, harman titresin

Gülşenin kor kahrı, dinsin Mehmet’im
Bülbülüm al gülle, dönsün Mehmet’im

Çağlarım, kahrıyla süzgün olmasın
Bağlarım, kahrıyla üzgün olmasın

Her damardan nur dökülsün ummana
Her seferden nur çekilsin harmana,

Titreyip dursun göğün kor kuşları
Hep irem yorsun, göğün nur kuşları

Bekle İstanbul, ağıtlar kurma hiç
Yanma artık, kalpte hicran karma hiç

Devre dirlik sağlamışken Sultan’ım
Şimdi artık güldedir Mehmet Han’ım

( fâ ilâ tün / fâ ilâ tün / fâ i lün /

- . - - / - . - - / - . - /