koza... kabuk... kitapkendini resim zanneden bir tuvalin ömrü ne kadardır koza konuşan güneş susan bir kelebek çalımıyla… ıslığımı en yasal göçlerimden birine ekledim ardımda şehrimsi kasabalar suların taammüden asıldığı ritimsiz ıslak çimenler… açlıktan bezmiş sapsarı yollar… kimlik geçmeyen bir koy arıyorum kimliğimi kaybetmeyi düşlediğim bir koyak kaybettiğim günah… oysa sırtımdaki kabuk en belirgin suçlardan çıktığını haykırdı duydunuz mu şimdi her istasyon iskele durak kendi öyküsünü kusan okunmayan bir kitap… Ali K. Tanyıldız |
koklayayarak okudum bu şiiri
öyle savuruluyor ki esrik rüzgarlarla
gidilemez uzağına.
sevdalısına ,sevdasıyla yazmış şair...daha ne denir ki,daha ne denir.