A D A K
ansızın
nasıl girdik bu çıkılmaz geceye
birden
nasıl yabancılaştık böyle
bizden konuşuyoruz
başka birilerinden söz eder gibi
donuk, duygusuz gözlerimizden geçen uzaklığın
içinde duran yitirilenler
korkaklığımızın bedeli

susuyoruz
paydasında çoğalan suslarımızda
belleğimize kazınmış resimlerimiz
ve zihnimize üşüşen anılarımız duruyor

bir çarkın dişlisine takılan yüreklerimize
kör bakıyor gözlerimiz

daha yol ayrımına gelmeden
katre katre düşen
keskin ve öldürücü özlemin
tehlikeli acısı uzuyor gölgelerimizde
bu sevdanın harında üşüyoruz

gecenin dayanılmaz ıssızında
bir iklimsizliğe doğru
boş bir sokak gibi mahzun
git gide azalıyoruz

bilindik şarkılar söylenmiyor kulaklarımızda şimdi
ertelenen her şeyin
kavuşma arifesindeki bu ölüm uykusu
cana ziyan

uçmak için, yanlış bir mevsimdeyiz
ama, ne yapsak olmuyor
gürül gürül akarsuyken
birbirimize akamıyoruz

bir ahtapotun kollarıyla
bizi sımsıkı sarmış gururun
koca bir kaya ağırlğının altında
kum olup ufalanıyoruz

kendi ellerimizle sevgiye bıçağı vurup
yaşamdaki ateşlere adak ediyoruz


Hâdiye Kaptan