simyacıancak içimi dağlayan kör bebeklerin ve köstebeklerin Tanrı için açılan ellerini göremediklerinden çok hor damarımı teğet geçen usturanın alnına düşmüş Ay’ı şavkıyla parçalayan benim suskunluğu bir intikam gibi yakasına yapışınca kelimelerden korkmayan adam kadın çocuk köpek kış kim varsa dönüp gelsin bir harf ki ayrılık ülkesinde vuslat gözyaşı bahçesinde şiir katran karası gecelerde safir düşleri perdeleyen öç mü küçük karıncaları besleyip filleri çimenlere ezdiren rüzgar yoksa kadınların göğsünde saadet denilen ülkeye göç mü aklımda ağlak gözlü ırmak dağ yamaçlarında uyku sisli geçitlerde masum ceylanları peş peşe söylenen söz ise aklı çalınanları korkutur sen iki zulüm veren soğuk su çiçekleri tek tek yolunmuş vatanım biri doğum biri ölüm |
Al ak kuşaklarla salınıyor şiir.Ölüm ve dirime and olsun dercesine...
Sevgilerimle daima