ummansiz ikiniz birbirinizin altın saplı dost kakmalı şık varaklı. kip... aynalarısınız da haberiniz hiç. vagonlar o sebeple sayılamayacak kadar çok kızım oğlum trenler bu sebeple bunca uzun hüzün biteviye ve bu’n ve raylar bundan için bu dem zemheri lakin korkmalısınız tir tir korkmalısınız bedenen ruhen tüm çün insan en büyük tutkuyla tek kendine aşık ve aynı utkuyla yalnız kendine düşman varlık en has ve en yas uzaklık kendisi ona ve varmak için kendine kendinden olana yapmayacağı şey yok sonra ve işte yapmayacağın şey yok yoğurduğum kızım benim sen bana de ki asfalt yıllar ve desin ki kendim doğurmadığım oğlum bu yollar bitmiyor ana bitmez de fark da etmez . aynalar… ve aniden başka bir duruma garkız hep bir … dün san’dık ya bu gün? ve kızım sen daha in san. siz iniyoruz sanın kendinizi oğulla. orası derya deniz siz bilmezsiniz ahh orası umman! JD |
Şair'im,
sevgi ve tebriklerimle.