hicaz bir şarkının dudaklarımdaki nakaratı ol bu gece
ve kemanın feryat figan sesinden kop gel kulaklarıma

yalnızlığımın dar odalarında Eylül bağırtıları / solgun
rakı kadehimde kalan dudak izinle öp beni / sevgili hüzün!

mağlup yanıma diklenen kirpiklerinde kanamasın düşlerin
en onulmaz çıplaklıklara alışsın / karışsın, melek yüzün

yamacına acı ektiğim dağların dumanlı başıdır şecerem
hıncım, sırtıma saplanmış paslı bir hançerde ışıldar
sen beni ilkyaz çiçeklerinin bahara gülüşü gibi düşün
memleketim gibi kararmasın, acımasın, ağlamasın gökyüzün

çocukların ellerine bırakılmış basiretsiz geleceğin namlusuyum
yağlı, karıncalanmış gözlerimle sevdana kör ve tetiksizim
boş kovanlarla dolu bir şarjör kadar yalan, o kadar da sebepsizim
sen yine de seviyorum de gülüm / yerde kalmasın sözün

taraçasını ellerimle yıktığım gelecekledir kavgam
yenilmişliği madalyon diye asmışsam boynuma / bir düşün!
idama gülerek gidenlerin gözlerindeki onuru / yanağındaki gül’ü
bilmesen de biliyorum de gülüm / arkada kalmasın gözlerin

bilmem onca yürek sevdayı taştan mı yontar
her dilde, her gözde, her saç telinde ak- mıdır hasret
kullanılıp atılmış bir peçete ne kadar beyazsa / işte düşün!
sen yinede seviyorum de gülüm / solmasın gamzendeki gülüşün

karmaşık yaşamların damarlarında dolaşırken ihanet
ve riyaya nabız tutuyorsa irin toplamış yürekler !
korkunun ceninleri damlalara dönüşmeden alnında
vur kendini yollara gülüm / geride kalmasın izlerin

büyük bir infialin ortasından geliyorum / şimdi yangın zamanı
külde yeniden hayat bulacak umut tarlalarına güneş ekerek
ay ışığının aynadaki yüzüne tükürüyorum / buda gerçek!
sen yinede seviyorum de gülüm / korkansan içim göçecek

düşlerimle çizdiğim kara kalem bir portre gibidir yüzün
tırnak izlerimle duvarlarda şekillenen acının çocuğusun sen
görmek isteyip de, istememem arasında dik açılarda saklı bakışların
uzaklarda yanlış saksılara dikilmiş çiçekler kadar büyüme isteği sevginle!
kardelen mevsimi ayaza vurulmuşsun ! hesabın kendinle

zıvanadan çıkmış bakışlara aldanmışlığımla ben
kirli parmak izlerini kazıyorum tenimden ! dudaklarım mor
geride kalmış baharları kollarında taşıyan bedenim / titrek
kan ter içinde beyaz bir mevsime sırnaşırken düşlerim
sen yinede seviyorum de gülüm / sende anlam bulsun öpüşmelerim

gel deyişlerin vuslatına çıktığım yolculuklarla
uykusuz cam önü manzaralarda unutulmuş yüzüm
boş koltuklarda tutmak istediğim ellerin izlerini okşuyorum
saç tellerinde yarım asırlık ayrılığın gülüşleri şımarık / kaçak
sen yinede geliyorum de gülüm / yoksa için içimden kopacak

sahile kavuşmadan kaybolan dalgalar gördüm
nazlı salınışlarında şakıyan kelimeler ! serap sevişler
bir yerlerde bekleyen gemilerin bozuk pusalı gibi yönsüzüm
kaçıp kurtulmak istesem de bu okyanus mahkumluğundan
yürek yelkenlerimde fırtınan / dibe vuracağım, çaresizim

sen beni kara yazgıma asileşen çığlıklarıma sor
gecenin ihtiyar yüzüne aksetmiş geçmiş bir zaman
çocukların ellerinde gelecek dilenen ruhumla
çamurların şekilsiz bedenlerine sarılmışım / akışım travma!
sen yinede süz beni gülüm / sevginle sefaletim olma

kusursuz bir gerdektir ay ile güneşin sarılması
üvey evlat yalnızlığında tek yıldız saçlarımda gezerken
günün sancılı doğumuna şahittir buğulu camlar
nefesini serin rüzgarların perçeminde solumaya eş varlığınla!
sen yine de seviyorum de gülüm / ağlamasın yağmurlar!

çığlığın tılsımında notalaşan bir türkü olsun adın
ve sazının en can alıcı teline değsin parmakların / sevgili hüzün!

saçların, gözlerin ve kaşların ne renk olursa olsun
ellerin toprak, yüreğin şefkat, bedenin ana koksun!

meme ucunda birikmiş iksir sütünle yıka beni / sevdiğim!
sen yinede seviyorum de / seviyorum ! diyemediğim