Denizin mavisi gökyüzü ile sevişirken
Dalgalar eşlik eder di bu aşka
Güneşin ışığı kumda parladıkça
Gümüş yakamozlar düşerdi geceye
Mavi bir huzur sinerdi her heceye
Doğa maviye bürünür bir bütün olurdu
Dönüşürdü her an birden mucizeye
Akşamın kızılı hükmedince ufka
Yıldızlar göz kırpardı uzaktan bu aşka
Güneşten kalan o mucize dokunuş
Emanet edilirdi çılgın geceye
Düşlerin rengi hep mavi kalırdı
Karanlık bile senin gülüşünle aydınlanırdı
Her sabah seninle hayat bulurdu
Gölgeler çekilince başlardı yine dans
Meltem fısıldardı kulağıma eşsiz masalı
Canlanırdı kalbimde hayatın aslı
Zaman dururdu kutsal ışığın altında
Huzur serpilirdi yorgun düşen ruhuma
Çalardı her köşede sevda şarkısı
Kuşlar bir yere yetişmekten vazgeçeli çok oldu
Gökyüzü, rengini unutan bir ressamın tuvali gibi
Neden her gidiş biraz eksik bırakır
Hiç gidilmemiş bir yolun sızısını taşır içinde
Sokak lambaları birer birer sönerken
Gölgenin boyu uzuyor kaldırımlarda
Hayat bazen sustuğumuz yerlerden kanar
Hâlâ rüzgâr kokuyor ellerin
Ve hâlâ bir ihtimal var
Hiç açılmamış pencerelerin arkasında
YEŞİLIRMAK