0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
43
Okunma
Taşların arasına zehir döktük,
“Bir daha çıkmasın” diye.
Toprak sustu, biz kazandık sandık,
Sessizlik zafer gibi geldi o gece.
Oysa kök derindeydi,
Görünmezdi ama vazgeçmedi.
Üstüne bastıkça sustu aşk,
Sessizlikten güç biriktirdi.
Zaman geçti,
Taşlar yerinde durdu.
Biz unutmayı denedik,
Toprak unutmadı.
Bir sabah en sert yerinden çatladı taş,
İncecik bir yeşil sızdı aradan.
Ne izin aldı ne de hesap verdi,
Yaşamak bazen açıklama yapmaz,
Sadece olur.
Koparmak istedim,
Elim gitmedi.
Çünkü bazı şeyler
İstenmeyen ot değildir,
Yanlış zamanda sevilmiştir.
Şimdi biliyorum,
Aşk yok edilecek bir şey değil.
Üstü örtülür, bastırılır,
Ama taşların arasında bile
Kendine bir yol bulur.
5.0
100% (4)
