​
Ben hiç gülmedim ki,
Gülmenin ne demek olduğunu nerden bileyim?
Gönül dünyama gelip girenler ağlatıp gitti,
Dönüp bakmadılar çağlayan gözyaşlarıma.
Vücut şehrimi yakıp kavurdular.
​
Rüzgar misali külümü gök yüzüne
savurdular o vefasızlar.
Giden gitti, her giden yanmış bir yürek
bıraktı.
Ne bir hatıra kaldı, ne de bir ses,
Gönül pencerem açık kaldı, bazen ateş düştü bazen kar yağdı sineme bu yüzden
gülüşe Yabancıyım;
​
Oysa ben, onlara vermiştim tüm nefesimi.
Ömrümü hiç baharım  olmadı gül açsın
gülüşlerimde
Her mevsim aynı kış, her gün aynı acı.
unuttu zaman bile güldürmeyi, asık
suratsız yüzümü
​
Yüreğimde taşıdım o dertli sancıyı.
Gülmenin ne demek olduğunu sorma bana.
Sen gülmeyi anlat bana;
Ben ağlamayı anlatayım,
gidenin ardından nasıl ağlamayı.
​
Sen kahkaha atarsın,
ben hıçkıra hıçkıra ağlarım.
Senin gülen yüzün, benim tufanımdır;
Her kahkahanda kalbim yeniden yanar.
Bu gözler pınar oldu, dinmiyor artık;
​
Ben aşkı değil, acıyı ezberledim yıllarca dudaklarımda gül deme gülüşe Yabancıyım .
​İzzet Gayretli
T.R.02.05.1998